De werking en invloed van onze gedachten (deel 1)
“Hoe is de werking en de invloed van onze gedachten?”
Deze vraag houd me steeds meer bezig.
Ik zie gedachten voor me als een ondertiteling, woorden op een rijtje die als vanzelf tevoorschijn komen, omdat we ze van jongs af aan leren van onze ouders en de mensen in onze omgeving. Als we in de dierenwereld geboren zouden worden, zou er niets van onze gedachten terecht komen.
Gedachten zijn eigenlijk iets heel bijzonders. Een aaneenschakeling van losse letters. Wij kennen er 26, maar er zijn er nog zoveel meer in de andere talen.
26 letters, het is toch ongelooflijk dat we daar zoveel mee kunnen denken en zeggen, dat we daar zoveel woorden mee kunnen vormgeven. Ik merk dat ik even van slag ben, in verwarring. Van het besef dat zo weinig letters, zoveel invloed kunnen hebben op ons leven.
Want gedachten bepalen grotendeels ons leven. Het heeft in elk geval mijn leven grotendeels bepaald, gedurende 50 jaar. Door meerdere onverwachte gebeurtenissen is er een kanteling op gang gekomen, waardoor de letters niet langer als vanzelf hun plekje vonden in mijn hoofd. Waardoor zij minder invloed hadden.
Gedachten zijn vergelijkbaar met energie, net zoals de energie die ons lichaam in beweging brengt, zo zie ik het nu. Het enige verschil is dat de energie in ons lichaam ronddartelt als sneeuw in een glazen bol, en de energie (de gedachten) in ons hoofd als woorden op een rij. Maar alles is energie. Op het moment dat de energie waar de gedachten aan gekoppeld zaten hun plek niet meer vonden in het rijtje van woorden, werden deze opgenomen en vermengd met de energie van het lichaam(de sneeuwbol).
Het moment dat VERWARRING ontstond.
De mate waarop de energie van de gedachten vermengd wordt met de energie van het lichaam is afhankelijk van de kracht van de onverwachte gebeurtenis. Hoe groter de schok, hoe groter de beweging in de energie, zowel in het hoofd als in het lichaam, waardoor het zich meer met elkaar vermengd. (Nu pas begrijp ik hoe het idee van shocktherapie ooit tot stand gekomen is!) Dit gevoel ervaarde ik als verwarring, het niet meer weten en dat vond ik vaak spannend. Op dat soort momenten kon ik een gevoel van, wat ik omschrijf als, paniek ervaren.
Het weten gaf mij het gevoel dat ik mezelf onder controle had. Schone schijn weet ik nu, want ook al herstellen de gedachten zich weer na de gebeurtenis, er hoeft maar iets onverwachts te gebeuren en het zaakje ligt weer door de war.
In onze hersenen zit een soort van mechanisme dat ervoor zorgt dat de letters, de gedachten zich na de gebeurtenis weer ordenen. Geen idee hoe dat verder werkt, mijn interesse is vooral gericht op de energie die leeft in ons. Geloof me of niet, maar ik ben vol verwachting wat mijn vingers op het scherm typen. Het ontstaat allemaal als vanzelf, ik heb er geen invloed op. Soms komt er even niets, dan wacht ik in stilte, tot mijn vingers weer over het toetsenbord gaan. Een bizarre en bijzondere ontdekking dat, als ik me overgeef aan alles wat er is, dit ontstaat.
“Wat maakt het dat onze gedachten zo krachtig zijn?”
Het mechanisme dat onze gedachten aanstuurt is blijkbaar heel sterk en krijgt voeding door de resultaten die eruit voortkomen. Onze gedachten vinden altijd een bevestiging van wat we denken. Als we positief denken krijgen we meestal een resultaat waar we blij van worden, denken we negatief dan wordt dat ook vaak bevestigd in het resultaat wat we ervaren als teleurstelling. Zolang mijn leven eigenlijk zijn gangetje ging, er geen heftige onverwachte gebeurtenissen plaatsvonden, werden die gedachten alleen maar versterkt.
Waardoor ik alles wat ik dacht steeds meer ging geloven. En ernaar ging leven. Mijn gedachten bepaalden mijn manier van leven!
Verleden tijd, want ik merk dat mijn gedachten mijn leven op dit moment veel minder bepalen. Zij geven alleen maar vorm aan de energie die ik voel. De aansturing komt nu veel meer uit het lijf. Terug op de plek waar het zich in oorsprong bij mijn geboorte (en ieders geboorte) bevindt, maar waar ik bij het opgroeien, door de evolutie van de mens, door de jaren heen van verwijderd ben geraakt.
Het mechanisme in mijn hoofd evolueerde mee met de evolutie van de mens, waardoor de energie van gedachten sterker werd en als vanzelf meer kracht uitoefent op het systematisch vormgeven wat gedachten doen.
De systematische ordening geeft rust, denken we (het ego spreekt). Omdat als we de resultaten van onze gedachten bevestigd zien, rust ervaren. Maar zoals ik al eerder schreef, de rust is maar schone schijn. Want we hebben geen invloed op ALLE omstandigheden waarin we verkeren. We kunnen een veilige omgeving proberen te creëren, onze comfortzone. Maar nog altijd zul je te maken hebben met onvoorziene omstandigheden die je wereld op zijn kop kunnen zetten. Oftewel, de energie door elkaar gooien. Daar hebben we geen controle over.
Dat is precies waar ik bang voor was toen mijn gedachten mij nog aanstuurden. Om de controle te verliezen die ik dacht te hebben(weer dat ego). Ik had angst voor het ‘niet weten’. Angst voor het moment dat de energie in mijn hoofd niet meer op een rijtje stond. Omdat ik niet wist wat er dan was. Onbewust bang dat er dan NIETS meer was, niets om me op te vangen. Tot ik voor het eerst ervaarde dat ‘iets’ het overnam. Nog geen idee wat dat ‘iets’ was, maar het bevestigde deze keer NIET mijn gedachte. Het resultaat was anders dan ik altijd dacht. Anders dan wat het ego, het stemmetje in mijn hoofd, mij altijd vertelde.
Voor mij waren er meer onverwachte gebeurtenissen nodig om de boel op te schudden. Ik sprak dat vanaf het begin van mijn bewustwordingsreis al uit naar de coaches en therapeuten. “Je moet me hard aanpakken anders kom ik er niet.” zei ik. Uiteindelijk was het mijn lijf die het zaakje compleet omver gooide. Harde lessen waar ik dankbaar voor ben.
50 jaar lang ben ik me niet bewust geweest van deze beweging van de energie. Simpelweg omdat niemand mij leerde hoe het werkt. En wat je niet als voorbeeld krijgt, zul je zelf moeten ontdekken. Dat is precies wat bij mij gebeurd is. Ik heb ontdekt hoe het werkt bij mij, de invloed van gedachten mogen ervaren. De invloed op mijn leven. En ik ben dolblij dat ik het tij heb mogen keren. Dat de aansturing vanuit mijn lichaam komt en mijn gedachten datgene is wat vormgeeft aan wat en wie ik ben. Daar zit de ware rust. Het vertrouwen dat wat er ook is, het is er om mij te dienen.
