Feel the fear and do it anyway. (deel 2, het gevolg)
Ik wil iedereen die op mijn vorige (FB) bericht gereageerd heeft super bedanken! Het was moeilijk om me zo kwetsbaar te laten zien, maar ook nodig. Ik zat ‘vast’ in een steeds terugkerend patroon en het uit’spreken’ heeft mij enorm geholpen. Naast de verlichting tijdens het schrijven, hebben de reacties daarna me ook ontzettend geholpen.
Ieder reageerde op zijn eigen manier. Door op FB te reageren of door mij een persoonlijk bericht te sturen. Ik werd gezien en gehoord en dat hebben we allemaal wel eens nodig. Dankzij dit alles zag ik mezelf ook weer in een ander licht.
Het werd me duidelijk hoe blij ik word van het persoonlijk contact. Van de ‘live’ gesprekken die gaan over de mens zelf, over hoe men met soms moeilijke situaties omgaat. Natuurlijk wist ik dat al van mezelf, maar nu werd me duidelijk waar mijn struikelblok ligt en ik deze gesprekken veel minder heb dan ik zou willen.
Er zijn 2 dingen die in de weg staan.
1. Ik heb een groot verlangen naar verbinding, met mensen. Daar heb ik een beeld bij, van hoe het moet zijn en moet voelen. En dat beeld wordt meestal niet behaald, doordat …..?
2. ‘angst’ een grote rol speelt. De lat van het voelen van verbinding ligt zo hoog, dat ik niet eens meer durf te beginnen, uit angst het niet te halen. Als ik dan een stap maak, en besluit om een etentje te organiseren, dan moet dat natuurlijk wel goed gaan. In de eerste plaats moet het eten dus 100% goed zijn. Vandaar mijn spanning.
We hebben allemaal zo onze dingen waar we blij van worden. Zolang die dingen met regelmaat binnen ons bereik zijn en als vanzelf (onbewust) komen en gaan, mogen we onszelf over het algemeen ‘gelukkig’ prijzen (noemen). Zodra er echter een gemis is, in de dingen waar we blij van worden en we ernaar gaan verlangen, dan wordt het een willen, of in de overtreffende trap, een moeten. Dan gaat het niet meer vanzelf, maar dan wordt het ergens naartoe werken, waarbij we ten alle tijden een positief resultaat willen zien. Komt dat niet, dan zijn we teleurgesteld, worden we onzeker, etc en uiteindelijk komen we, zoals in mijn geval, in de angst. Met alle gevolgen van dien.
Welke gevolgen kunnen dat zijn?
– Niets meer ondernemen
– Jezelf niet meer begrijpen
– Bij het minste geringste boos worden, huilen, verdrietig zijn.
– Paniekaanvallen
– (chronische) fysieke klachten, want de spanning in je lijf zet zich op den duur vast.
– Maar ook ziektes omdat je door de zorgen niet meer goed voor jezelf zorgt en je weerstand afneemt.
– Psychische instabiliteit omdat je door de bomen het bos niet meer ziet.
Alle gevolgen heb ik mogen ervaren en die gevolgen draag ik nu nog steeds. Ogenschijnlijk zie je niets aan mij, lijk ik zelfverzekerd en krachtig en dat is ook precies hoe ik mij de laatste jaren ook meestal voel en wat ik ook laat zien. Tot er druk op mij gelegd wordt, dan komt de andere kant naar boven.
Die andere kant laten we (ook ik) maar zelden zien. Omdat we het niet goed onder woorden kunnen brengen, of omdat gedachten ons weerhouden ze uit te spreken.
– zo erg is het toch niet
– niemand zit toch op mijn ‘ellende’, te wachten
– je wil niet zielig gevonden worden.
Het toch uitspreken van mijn angst, heeft me dit inzicht gegeven en zorgt ervoor dat ik verder kan. Verder met mijn leven, met (haalbare) plannen maken en deze stapsgewijs uitvoeren. Van overleven naar leven. Dat is waar ik nu ben en het is goed. Geen mens is perfect en we hebben allemaal te dealen met de gevolgen van gebeurtenissen in ons leven. Ieder op zijn manier, zijn eigen tijd en eigen tempo.
Ik hoop dat dit stuk inzicht geeft in het feit dat niet alles is zoals het lijkt. Kijk verder, wees nieuwsgierig naar wat niet zichtbaar is en veeg het niet onder het vloerkleed. Daar wordt ieders leven en de wereld een stuk mooier van.
Rest mij ieder van jullie nog een fijne dag te wensen! Dank voor het lezen tot zover. ?❤️
Ik wil mijn coachpraktijk heel graag nieuw leven inblazen, zonder druk, gewoon vanzelf laten ontstaan. Dat kan alleen maar door in gesprek te gaan met mensen, te praten over wat hen bezighoud, en wat er blokkeert. Ik weet allang dat ik het kan, maar het contact maken met klanten is voor mij een issue en ook heb ik (nog) geen stappenplan hoe ik het beste te werk kan gaan. Dat is iets wat vanzelf vorm krijgt als ik vaker in gesprek ben met mensen.
Wil je dus een keer praten over wat jou bezighoud, in de weg zit? Stuur me dan een PB of bel me. Want hoe fijn is het als we elkaar gewoon kunnen helpen??❤️
