Over verwarring en keuzes maken.
Wo 3 april 3.03 uur.
Wakker, na 2 uur onrustig geslapen te hebben. Logisch, de sprekers van vanavond in Pakhuis de Zwijger zorgden ervoor dat de energie in mij sneller begon te stromen. Een avond van veel herkenning en het besef hoe bijzonder de plek, het moment, de fase van mijn leven nu is.
Nogmaals het besef hoe ‘bewust’ ik ben van ‘het leven’.
‘Leef’ ik mijn leven volledig? Geen idee! Het bruist en stroomt in overvloed, dus genoeg.
Is dit ‘leven’ verlicht? Ook geen idee of dit nu is wat ze bedoelen met verlicht zijn.
De gedachten zorgen dat de energie weer gaat bruisen en stromen in mij. De stromende energie brengt mij in beweging ook al is het midden in de nacht. De energie laat vooral mijn gedachten stromen. Gedachten die mij wakker houden, dus kan ik net zo goed schrijven. Uiting geven aan wat er is. De gedachten vorm geven, naar buiten toe. Dan kan ik later de keuze maken er iets mee te doen. En daar draait het hele leven om. Keuzes maken.
Elk moment van de dag. Elke seconde. Dat kan bewust of onbewust zijn. Maar we maken de keuze hoe dan ook.
Zelfs als je bedenktijd neemt om tot een besluit te komen, kies je elke seconde om niet te besluiten. Onbewust, want je denkt dat je geen keus maakt omdat je er nog over nadenkt. De keus wordt pas bewust als je na de bedenktijd een duidelijke keus maakt waar je achter staat.
Best ingewikkelde gedachten kronkels, die voor mij echter kloppen.
Alles klopt voor mij, in deze fase van mijn leven waarin ik me bewust ben van wat ik voel, bewust van mijn gedachten en de voortdurende strijd tussen die twee. Samen bepalen zij wie ik ben en wat ik doe. Samen voor de volle 100%.
Zo werkt het bij mij. En volgens mij bij iedereen.
Ieders leven wordt bepaald door de (levens)energie die stroomt in de vorm van gedachten en gevoel. Hoe hard de energie stroomt en of het de energie is waar gedachten of gevoel aan gekoppeld is. De verdeling is bij geen mens hetzelfde, maar altijd samen 100% jij.
Zuivere percentages kan ik niet geven maar als ik naar mezelf kijk was de verhouding 10 jaar geleden rond de
• denken 85%
• voelen 15%
en nu
• denken 45%
• voelen 55%
Het is een hele ruwe schatting die in Nano procenten uitgedrukt zou moeten worden omdat we uit ontelbaar energiecellen bestaan. Het is een momentopname als we in het rustige vaarwater verkeren en het maakt niet uit hoe de verdeling is. De verdeling is bij iedereen anders en dat maakt ieder mens, maar ook ieder ander levend wezen, uniek.
Tijdens de evolutie van de mens ontdekten we overeenkomsten met elkaar, waardoor we als mensheid uiteindelijk uitgekomen zijn waar we nu zijn. In een maatschappij waarin we niet langer kijken naar de mens als individu, maar voornamelijk kijken in welk plaatje je past.
– Blank of donker
– Goed of slecht
– Groot of klein
– Hardwerkend of profiteur
– en zo nog ongekend veel andere plaatjes.
Ik zal eerlijk zijn. Ik heb gedurende mijn leven profijt gehad van alle verschillende plaatjes. Het gaf me houvast. Een rustig gevoel en het idee van veiligheid. Tot mijn wereld op zijn kop ging. Sindsdien is alles anders.
Ik realiseer me dat het openbaar maken van mijn gedachten kronkels, verwarring zaai in een wereld waar controle, orde en regelmaat de scepter zwaaien. Dat mensen het met me eens zullen zijn en ook heel veel mensen niet. Ook daar ben ik niet alleen in. Elk mens zaait op grote of kleine schaal verwarring in zijn omgeving.
Verwarring staat synoniem aan de actieve energie die gekoppeld zit aan het ‘niet weten’. Aan het moment dat de lading, de gedachten en het voelen, zich loskoppelt van de energie. En het even ‘niet weet’ waar het is.
Ik zie het als een soort stoelendans waarbij, in de verwarring, de energie vermeerderd en emoties vrijkomen. Met de kracht van die emoties naar buiten toe (bv. schreeuwen bij boosheid) verdwijnen tevens een aantal stoelen waar het denken en voelen op kunnen zitten. Wat koppelt zich als eerste weer vast? Denken of voelen? Wat overblijft verdwijnt. Zonder energie geen leven. Na de verwarring en het uiten van de emoties is de verhouding tussen de Nano percentages veranderd. Bij kleine gebeurtenissen een beetje, bij grote kan dat verschil enorm zijn.
‘Verwarring’ is een ander woord voor ‘strijd’.
– Binnenin jou tussen voelen en denken.
– In contact met anderen tussen jou gedachten/belevingswereld en die van de ander.
Veel mensen houden niet van strijd, en vluchten ervan weg. Andere juist wel, en gaan de strijd aan. Ook deze bewuste of onbewuste keuzes, elke (micro) seconde, bepalen jou en mijn leven.
‘Onbewust’ betekend dat je er geen invloed op hebt. De keuze wordt bepaald door jou systeem. Het automatische systeem wat zich gevormd heeft gedurende je leven. In al die jaren heb je steeds keuzes gemaakt en vele van die keuzes zijn gewoon voor je geworden. Een blinde vlek en dus onbewust.
Bewust is weten wat er in jou gebeurt. Wat je voelt, wat je denkt. Daarmee in contact zijn, geeft je de mogelijkheid om een bewuste keuze te maken die bij jou past. Of niet, als dat is wat jij wil.
Daar zit ik nu. Op die bijzondere plek, in een even bijzondere fase van mijn leven.
Bewust van wat ik voel en denk. Ik denk in ongekende mogelijkheden, die ik voor mezelf zie. Mogelijkheden die beperkt worden door de maatschappij waarin wij leven. De maatschappij die door regels en protocollen de ongekende mogelijkheden begrensd. Dat is geen oordeel over de maatschappij, maar iets wat ik zo ervaar. Ik zie heel veel mogelijkheden waar ik mijn kwaliteiten in kan zetten, maar die ik niet kan of mag uitvoeren omdat ik daar niet de juiste opleiding voor heb. Daar kan ik tegen vechten, of voor vluchten. Of gewoon de ideeën die ik heb uitvoeren en zien wat ervan komt. Dat is wat ik op dit moment doe.
Bewust van de invloed die elke keuze op mijn leven heeft, kies ik steeds in het unieke moment, zonder na te denken over de gevolgen.
Wetend dat wat er ook gebeurd:
– Het is de juiste koers
of
– Het heeft een gevolg waardoor ik mijn koers aanpas.
Ik vaar zonder doel, alleen met een richting: Vooruit! Om na elke keuze weer opnieuw de koers te bepalen vanuit het moment….
Dat maakt bewust leven voor mij nu zo leuk! Een ware ontdekkingstocht, waar ik van geniet zolang het duurt. Het moment dat de energie mijn lichaam verlaat. En ook dat wordt vast een ontdekking!
